Via Santo Domingo de la Calzada naar Belorado

Hallo allemaal, Wat leuk steeds zoveel reacties van jullie te krijgen! Zondag ben ik na een rumoerige nacht vertrokken uit Nájera. Ik sliep in een nieuwe herberg in de stad en het feest van San Juan werd luidruchtig gevierd. Héél veel mensen op straat. Om 00.15 uur kwam een muziekband voorbij, luid spelend, steeds hetzelfde lied, de mensen zongen mee, je hoorde het nog lang nadat ze voorbij waren. Ik was wel benieuwd en ben opgestaan om uit het raam te kijken. Het was een gezellige optocht van dansende en zingende mensen, kleine kinderen op schouders van vaders, een wijnvat werd mee getorst... Toen rond half 6 de eerste pelgrims opstonden, gingen de laatste feestvierders naar huis! Ik heb er goed doorheen kunnen slapen, ik had meer last van een snurker dan van die zingende en feestende mensen... In de herberg in Nájera ben ik het meisje uit Nieuw-Zeeeland weer tegengekomen. Zij sliep ook in de allereerste herberg, ik heb haar tussendoor een paar keer gezien, maar ze is nogal op zichzelf. Nu vroeg ze of we samen gingen ontbijten. Daarna zijn we ieder in ons eigen tempo gaan lopen en ik zag haar zojuist weer in deze herberg terug, na 2 dagen. Ook anderen die even uit het oog waren, zie ik hier weer rondlopen. Ik had me zondag voorgenomen om 16 km. te lopen, maar de herberg was in een totaal nieuwbouwdorp met nog veel lege huizen, heel sfeerloos. Omdat ik nog energie had, ben ik doorgelopen naar Santo Domingo de la Calzada, in totaal toch weer 21 km. Toen ik aankwam, was ik wel behoorlijk moe. Ik koos de herberg van de Cistercienser Zusters, volgens de gids zou daar gekookt worden, maar dat bleek niet zo te zijn. Wel goede bedden, slecht sanitair. Toch achteraf wel de beste keuze, want in dit dorp werd zondag het feest van San Juan gevierd en de andere herberg lag aan het dorpsplein waar het feest was. Twee nachten feestgedruis was wel wat veel geweest. Leuk was wel dat de kinderen allemaal verkleed waren. In de kathedraal van Santo Domingo is een kippenhok met een haan en een kip erin. De legende is in het kort: een jongeman was veroordeeld tot ophanging wegens vermeende diefstal. De ouders zijn naar Santiago gereisd en klaagden hun nood bij Jacobus.Toen zij terugkwamen, bleek de jongen nog in leven. Zij gingen naar de bisschop om dit te vertellen. De bisschop wilde juist beginnen aan een maaltijd die bestond uit een gebraden haan en kip. De bisschop zei dat de haan en de kip eerder vleugels zouden kunnen krijgen dan dat het verhaal waar zou kunnen zijn. Meteen kraaide de haan en vlogen de haan en kip van de borden. Vandaar het kippenhok in de kathedraal. Als de haan kraait op het moment dat je in de kathedraal bent, is dat een gunstig voorteken voor de pelgrimage. Ik ben dus blij dat hij inderdaad kraaide toen ik binnen was! Gisterenavond bood een Amerikaanse echtpaar me in de herberg nog een glaasje wijn aan, ook leuk. Omdat ik gisteren zo veel gelopen heb, had ik me voorgenomen dus vandaag niet meer dan 16 km. te lopen. Maar helaas: de geplande herberg was vandaag dicht. Ik heb nog kort opgelopen met 2 vrouwen uit Den Haag en Zoetermeer en ben doorgegaan naar Belorado, 23 km. Ik heb de eerste herberg gekozen aan de rand van het plaatsje, omdat het er comfortabel uitziet. Nu héérlijke douches en schone slaapzalen. Misschien loop ik straks nog even het plaatsje in. Veel mensen die ik tegenkom hebben haast. Ze zeggen dat ze elke dag 20 tot 25 km. móéten lopen, omdat ze anders niet op tijd in Santiago zijn voor hun terugvlucht. Ik prijs me gelukkig dat ik die haast niet heb. Het feit dat ik regelmatig meer loop, is geen moeten en dat is een erg aangenaam gevoel. Zeker nu ik merk dat het wel heter wordt. Vorige week voelde ik rond 10 uur ´s morgens dat de zon wel warm werd, nu voel je dat al een uur eerder. Dus er zullen vanzelf kortere etappes gemaakt gaan worden, verwacht ik.
Tot zover weer en tot de volgende keer, veel groeten, Dimphy.