En nu in Frómista.

Hallo allemaal, Bedankt weer voor al jullie reacties. En nieuwe lezers zijn altijd welkom, An. Vrijdagochtend ben ik uit Burgos vertrokken. Het was weer eens feest, ditmaal van San Pedro, dus de nacht in Burgos was niet rustig. In de herbergen moet het om 22.00 of 22.30 uur stil zijn, nou we lagen nog maar net in bed, of er barstte een enorm vuurwerk los, met knallen zoals wij ze niet kennen! Jammer genoeg lag de herberg in een smal straatje, dus van het vuurwerk was vanuit het raam niets te zien. De herberg was weer boven een kerk,´Hospital de Santiago y Santa Clara´. Ik heb die ochtend in het park (met de gemodelleerde buxusbomen) mijn ontbijt gegeten terwijl om mij heen de feestvierders richting huis gingen. Vrijdag ben ik naar Hornillos del Camino gelopen, 20 km. Het laatste stuk ging over een hoogvlakte met aan weerszijden akkerland. Het was zonnig, niet al te heet doordat het ook waaide. In Hornillos ben ik in gesprek geraakt met een Duitse vrouw en dat was erg leuk. Die avond heb ik met haar en een jonge Amerikaan in de plaatselijke bar gegeten. Het blijft verrassend hoe makkelijk je met mensen van allerlei nationaliteiten in gesprek komt. Zaterdag opnieuw stukken over een hoogvlakte, kleine meseta´s. Het landschap was glooiend, in de verte heuvels en aan weerszijden van het pad akkers, bijna altijd goudgeel graan. Ik heb die dag maar 13 km. gelopen, want ik had me voorgenomen om in de herberg in de ruïne van het klooster van San Anton te slapen. En dat was echt heel bijzonder. Het is echt een ruïne, stukken muur van het oude klooster en de kerk, de herberg is aan een van die ruïnemuren gebouwd, heel klein en heel primitief. Een familie uit Burgos heeft de ruïne gehuurd en samen met vrijwilligers houden ze de herberg in stand. Ze hebben een stichting en met steun van vrienden onderhouden ze de ruïne. De familie was er ook en ze hadden nog een bevriend Frans gezin met 5 kleine kinderen op bezoek. ´s Middags vroegen ze ons (ondertussen 4 pelgrims) mee te eten aan een lange tafel. ´s Avonds hebben ze gekookt en zaten we met het hele gezelschap bij kaarslicht aan tafel. Zondagochtend ben ik met 3 anderen naar de mis in de kloosterkerk van Santa Clara (slotzusters) gegaan en ook dat was een bijzondere ervaring. Aan het einde van de mis vroeg de priester of we naar voren wilden komen, zodat de zusters ons ook konden zien (ze namen van achter de tralies deel aan de mis). Ook zondag heb ik maar 13 km. gelopen, weer omdat ik in een bijzondere herberg wilde overnachten, ditmaal in de ´Ermita de San Nicolás´. Dit is een oud hospitaal/kapel en wordt door vrijwilligers van het Italiaanse Sint Jacobusgenootschap beheerd. De kapel is door hen gerestaureerd, in het middenschip staat een lange tafel en achterin de stapelbedden (voor 8 personen). Ook hier was het heel bijzonder. Er waren 3 Italianen, zéér gastvrij en vriendelijk. Ze hebben voor ons gekookt (we waren met 5 pelgrims, allemaal mensen die ik al eerder ben tegengekomen). Ook hier geen stroom, dus eten bij kaarslicht. We waren alle 5 onder de indruk van de sfeer. Vandaag ben ik verder gegaan naar Frómista, 16 km. Ik heb mijn intrek genomen in de gemeentelijke herberg. Hier staat een zeer bijzondere vroegromaanse kerk die ik dadelijk ga bekijken. Het landschap was vandaag weer heel mooi. Glooiend, in de verte heuvels en dichtbij goudgeel graan, een stuk langs een irrigatiekanaal, veel vogels. Aan het einde van de tocht namen de heuvels af en werd het vlakker. De echte meseta gaat beginnen: hoogvlakten zonder beschutting en graan, graan, graan. Ik ben benieuwd hoe ik dat zal ervaren. Als je zo onderweg bent, wensen mensen in dorpen je regelmatig ´buen camino´ toe. Het alleen lopen bevalt me heel goed: mijn eigen tempo, regelmatig even stilstaan om om me heen te kijken en de stilte te horen. En bij pauzes of in de herberg ontmoet je dan weer mensen. Het is de laatste dagen licht bewolkt met zon en een beetje wind, dus niet te heet. Hopelijk blijft het weer nog even zo, met de meseta´s vóór me.
Nogmaals voor iedereen een fijne vakantie, Mieke en Fridus geniet van jullie pensioen, Karel alvast gefeliciteerd met je verjaardag.
Tot zover weer en tot de volgende keer, groetjes,
Dimphy.